با تفاوت های بوکس و موی تای آشنا شوید

تفاوت های بوکس و موی تای

بوکس و موی تای دو ورزش و هنر رزمی بوده که دارای جایگاه و خاستگاه خاص خود هستند. بوکس بیشتر از روم باستان و یونان شروع شده و در اروپا و آمریکا توسعه پیدا کرده است؛ ولی موی تای از شرق آسیا و کشور تایلند به عنوان یک هنر نظامی شروع شده و به دنیای هنرهای رزمی معرفی شده است. برای بیان تفاوت بوکس و موی تای ابتدا بصورت خلاصه بوکس و موی تای را شرح میدهیم.

ورزش بوکس

ورزش بوکس به عنوان یکی از ورزش ‌های رزمی، در دنیای رقابت ‌های ورزشی دارای تاریخچه ای طولانی و جذاب است. از این ورزش به ویژه برای تقویت استقامت بدنی، افزایش قدرت و بهتر شدن سلامت روانی استفاده می شود. بوکس شامل مبارزات فردی است که در آن دو بوکسور در رینگ با یکدیگر به رقابت می ‌پردازند و هدف اصلی ضربه زدن و از کار انداختن حریف با استفاده از مشت ‌ها است.

این ورزش به دو دسته آّماتور و حرفه ای تقسیم شده که در نوع آّماتور معمولا مسابقات در دورهای کوتاه تر و با حفاظ بیشتر برگزار می  شود، در حالی که در بوکس حرفه ‌ای، رقابت ‌ها شامل تعداد دور بیش ‌تر و بدون لوازم حفاظتی است. تمرینات بوکس به تقویت ذهن و بدن کمک می کند و همچنین می ‌تواند به عنوان یک روش موثر برای تخلیه استرس و بهبود وضعیت روحی ورزشکاران مورد استفاده قرار بگیرد. در ادامه این مطلب به تفاوت بوکس و موی تای می پردازیم.

معرفی ورزش موی تای

ورزش موی تای که به آن بوکس تایلندی نیز گفته می ‌شود، یکی از هنرهای رزمی باستانی است که ریشه در تاریخ و فرهنگ کشور تایلند دارد. این ورزش به عنوان هنر هشت عضو معروف است، زیرا در آن از هشت نقطه تماس که عبارت اند از: دو مشت، دو پا، دو آرنج و دو زانو برای ضربه زدن و دفاع استفاده می ‌شود. تاریخچه موی تای به قرن ۱۶ میلادی برمی گردد و به عنوان یک هنر نظامی در تایلند توسعه یافته است.

این ورزش به دلیل قابلیت ‌های دفاع شخصی و تاثیرات مثبت بر روی سلامت ذهن و جسم، به شدت محبوب شده است. موی تای شامل تکنیک ‌های متنوعی است که علاوه بر ضربه زدن، به گلاویز کردن و استفاده از حرکات نزدیک نیز می ‌پردازد.  این ورزش علاوه بر اینکه به بهبود استقامت و قدرت بدنی کمک می کند، به عنوان یک منبع عالی برای سوزاندن کالری و کنترل وزن نیز کمک زیادی می کند.

بیشتر بخوانید: چالش‌ های تمرین با کیسه بوکس: چگونه از آسیب‌دیدگی جلوگیری کنیم؟

تفاوت های بوکس و موی تای

حال با شناخت اجمالی که از این دو هنر رزمی پیدا کردیم به بیان تفاوت بوکس و موی تای می پردازیم. این تفاوت ها عبارت اند از:

تفاوت در تعداد نقاط تماس

در ورزش بوکس، تنها از دستان برای حمله و دفاع استفاده می ‌شود. بوکسورها باید با مشت ‌های خود با حریف مبارزه کنند؛ بنابراین بوکسورها تکنیک ‌های مختلف مشت زنی را جهت کسب قدرت بدنی بالا و نیز سرعت بالا را تمرین می کنند.

موی تای معروف به هنر هشت اندام است که عبارتند از: دو دست، دو پا، دو آرنج و دو زانو که از تمام آنها در مبارزه استفاده می شود. بنابراین موی تای حرکات قدرتی و تاثیرگذار بیشتری نسبت به بوکس دارد. ورزشکاران این رشته علاوه بر قدرت بدنی بالا دارای استقامت بیشتری نیز هستند که این یکی از تفاوت بوکس و موی تای به شمار می رود.

تفاوت درتکنیک های مبارزه

در ورزش بوکس تاکید بر روی ضربات مشت ها و تکنیک های مرتبط با آنها است. بوکسور باید مهارت های خود را در حمله و دفاع با دستان خود تمرین و تقویت کند و به حرکات نرم و کوبنده و پرقدرت ادامه دهد و سرعت ضربات خود را هم بالا ببرد.

در موی تای تکنیک ها علاوه بر مشت ها شامل فنونی مانند: آرنج، زانو و لگدزنی نیز هستند. این تنوع تکنیک ها در موی تای این امکان را می دهد که ورزشکاران از روشهای مختلفی استفاده کنند و همراه با مشتها و بالا تنه، پاها و پایین تنه را هم تقویت و در مواقع مختلف از آنها نیز بهره ببرند.

تفاوت بین بوکس و موی تای در سبک مبارزه

بوکس عموما در فاصله و تماس فیزیکی نزدیک انجام می ‌شود و ورزشکاران باید در کنترل فضای اطراف خود و حفظ فاصله با حریف دقت زیادی کنند. از جمله فنون مهم بوکس، تکنیک‌ هایی مانند: داک و هوک هستند.

در موی تای مبارزه می ‌تواند با فاصله بیشتر و در فضای بزرگتری صورت گیرد و به همین دلیل تکنیک‌ های مختلف مانند: زانو زدن و آرنج زدن فضای بیشتری را برای تحرک و حمله به حریف برای ورزشکار ایجاد می کند که این هم نمونه تفاوت بوکس و موی تای محسوب می شود.

تفاوت بوکس و موی تای در تجهیزات تمرینی

در ورزش بوکس به طور معمول ورزشکاران از دستکش ‌های بوکس و لثه ‌محافظ استفاده می کنند و از تجهیزات اضافی مانند: کلاه یا ساعد بند استفاده نمی ‌شود و محیط تمرین بیشتر بر روی فضای رینگ و در محدوده آن است.

در موی تای ورزشکاران علاوه بر دستکش و لثه محافظ، از تجهیزات محافظتی بیشتری مانند محافظ ران نیز استفاده می کنند. این امر به دلیل تنوع تکنیک ‌ها و جهت جلوگیری از احتمال آسیب دیدگی بیشتر است که این هم از تفاوت بوکس و موی تای به شمار می رود.

تفاوت های بوکس و موی تای در ساختار تمرینات این دو ورزش

در بوکس تمرینات عموما شامل تمرینات فنی مشت زنی، تمرین بر روی کیسه بوکس و میدان ‌های مبارزه با حریفان تمرکز دارد. هدف از این تمرینات بهبود مهارت ‌های مشت ‌زنی و افزایش سرعت واکنش حمله و دفاع نسبت به ضربات حریف است.

تفاوت بین بوکس و موی تای این است که در ورزش موی تای، ورزشکاران به تمرینات تکنیکی و تاکتیکی روی می ‌آورند که علاوه بر ضربات مشت ها شامل گلاویزی، کنترل فاصله و ضربات متنوع زانو و آرنج نیز هستند. همچنین، این ورزش نیاز به بالا بردن استقامت و تمرینات فیزیکی  بیشتر و سنگین ‌تری دارد.

تفاوت در محیط تمرینات

در ورزش بوکس تمرینات غالبا در یک رینگ رسمی و استاندارد انجام می ‌شود و فضا به نوعی برای مسابقات طراحی شده و ثابت است. در موی تای تمرینات می ‌تواند چه در رینگ‌ ها و چه در محیط‌ های باز انجام شود. این تنوع در محیط تمرین ارزشی خاص برای تمرینات واقع گرایانه و نزدیک به شبیه ‌سازی مبارزات  واقعی را دارد و ورزشکاران در این رشته توان و آزادی بیشتری برای تمرین دارند.

تفاوت در قوانین و مقررات مسابقات

در ورزش بوکس، مسابقات به صورت راندهای مشخص و در زمان های معین برگزار می ‌شوند و هدف از آن غالبا ناک ‌اوت حریف یا کسب امتیاز و یا ضربه فنی از طریق قضاوت داوران است. قوانین مربوط به خطاها نیز بسیار دقیق و سخت گیرانه هستند.

در موی تای نیز مسابقات را بر اساس راندها و زمان مشخص برگزار می کنند؛ اما ضربات مجاز و غیرمجاز دارای تنوع بیشتری بوده و حادثه ‌های زمین زدن و گلاویز شدن نیز در آن مجاز است و قوانین نسبت به بوکس کمی سهل و آسانتر است که این نمونه دیگر تفاوت بوکس و موی تای است.

سخن آخر

این توضیحاتی که در مورد تفاوت‌ بوکس و موی تای داده شد، نشان ‌دهنده‌ ترکیب ‌های خاص و روش ‌های متنوع تمرین و مبارزه این ورزش ها هستند. هرکدام دارای ویژگی ‌های منحصر به فرد خود بوده و بسته به روحیه و فیزیک بدنی خاص افراد مختلف، هواداران خاص خود را دارند.